De tijd vliegt voorbij..!
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
19 November 2012 | Indonesië, Soerabaja
Heel erg bedankt voor de lieve en leuke reacties op mijn vorige verslag. Het is erg leuk om steeds wat van het thuisfront te horen! Terwijl ik dit verslag schrijf, is de eerste tropische regenbui van het regenseizoen eindelijk begonnen! Ben ik blij dat ik heerlijk in mijn warme bedje zit met mijn laptop op schoot ;)
In het vorige verslag ben ik geëindigd op zaterdagmiddag, dat ik op het punt stond om naar het hostel te gaan waar Gwen verblijft. Astrid kwam ons hier met de auto ophalen en we zijn na een lange rit aangekomen bij Ciputra World. Dit is een enorme mall waar je alles in kunt vinden. Hier hadden we afgesproken met een vriendin van Astrid, ook een medische student. We hebben een zeer geslaagde avond gehad met z’n vieren. We zijn eerst naar de cinema geweest om de film Skyfall te zien (zeker een aanrader) en daarna heerlijk uit eten geweest! Gwen en ik moesten erg goed opletten dat Astrid niet alles voor ons ging betalen, ze is namelijk heel erg gastvrij! Dus we hebben hun uitgenodigd voor de film. Toen we naar huis wilden, ontdekten we dat we een lege band hadden.. heel vreemd en we snappen nog steeds niet waardoor die band zo snel leeg is gelopen. Gelukkig was de jongen die op de parkeerplaats werkte zo vriendelijk om ons dames uit de nood te helpen. Uiteindelijk zijn we toch thuisgekomen bij het huis van de ouders van Astrid. Wat een mooi en groot huis! We zijn eigenlijk meteen naar bed gegaan omdat we de volgende ochtend redelijk op tijd op moesten staan om met de auto naar Ciputra waterpark te gaan.
Die ochtend hebben we allemaal heerlijke typische Indonesische dingen gegeten.. Ik ben echt gek op het eten hier. Mijn maag en darmen raken ook steeds meer gewend aan het pittige eten dus dat is alleen maar top! Astrid was zo lief om ons ook nog eens helemaal naar het waterpark te brengen. Gwen en ik hebben die dag genoten! Wat was het heerlijk om even geen last te hebben van die warmte, heerlijk van de glijbanen af te roetsjen en te drijven in de watergolven. Daarnaast was het ook helemaal niet druk wat het natuurlijk nog fijner maakte.
Na dit heerlijke weekend moest ik weer hard aan de slag op de verloskamer/emercency room. Deze week had maar drie werkdagen omdat de studenten een lang weekend vrij zijn in verband met het Islamitisch Nieuwjaar op donderdag. Ik heb in deze dagen een aantal keer de placenta uit de uterus mogen halen nadat het kindje was geboren. De techniek krijg ik steeds beter in mijn vingers en het gaat daardoor steeds soepeler. Verder heb ik mogen hechten!! OMG mijn handen waren wel aan het trillen de eerste keer.. Het ziet er zoveel makkelijker uit dan het in werkelijkheid is. Dat wordt dus heel veel oefenen ;) Daarnaast heb ik weer veel bevallingen mogen zien en zelfs bij een aantal mogen helpen. Dit helpen varieert van het kindje zelf ter wereld brengen tot het vasthouden van een been van de moeder tijdens de bevalling. Ik heb deze week ook een heftige ervaring meegemaakt waardoor je weer stevig met beide voeten op de grond komt te staan. Ik was aan het helpen bij een bevalling, maar na een uur was ze nog niet veel verder gekomen en begon het riskant te worden voor de baby. Uiteindelijk (pas na 1 uur!) werd besloten om de baby met behulp van vacuüm extractie uit de baarmoeder te trekken. Helaas faalde deze poging tot vier keer aan toe en werd hierna met alle kracht op de buik van de moeder geduwd om de baby eruit te krijgen. Deze laatste wanhopige poging werkte, maar de baby had te lang geen zuurstof gehad. De Apgar-score was 1-1-1 wat totaal niet goed is. De kinderarts moest hartmassage geven en alles op alles zetten om deze baby in leven te houden. Uiteindelijk lukte dit, maar men kwam erachter dat één been was verlamd. Ik weet niet hoe het met deze baby is afgelopen, maar heel goed zal het helaas niet zijn. Ook de moeder had grote inwendige vaginale schade opgelopen tijdens deze bevalling! De dokter is zeker meer dan een uur bezig geweest om alles zo goed mogelijk te herstellen.
Al met al waren deze twee weken op de verloskamer een geweldige ervaring! Ik heb heel veel geleerd en gedaan, meer dan ik had durven dromen!
Natuurlijk heb ik ook heel veel lekkere dingen gegeten op de afdeling. Ik heb samen met de doktoren mogen ontbijten, wat bestond uit een papieren zak met lontong en saté dat bij een kraampje op de straat was gekocht. Ik mocht dan ook maar 3 satéstokjes eten van de dokters, omdat ze anders bang waren dat ik zelf op de eerste hulp terecht zou komen :P Haha.. Verder heb ik samen met de chief geluncht en heeft hij samen met mij zijn ‘cadeautje’ (gekregen van een andere arts) opgegeten wat bestond uit varkensvlees. Ik heb nog nooit zulk lekker varkensvlees gegeten.. het was opgedroogd en zeer goed gekruid. Ik heb het ook al in een mall ontdekt, dus denk dat ik het zelf ook maar is een keer ga kopen! Daarnaast heel veel lekkere snacks gegeten, zoals ‘onde-onde’ en ‘lemper’.
Op dinsdag zijn Gwen en ik met de becak (fietstaxi) naar het treinstation gegaan. Hier kwamen we er helaas achter dat de nachttrein op woensdagavond én donderdagavond al helemaal vol zat. Dit hadden we natuurlijk kunnen weten omdat het ten eerste ‘vakantie’ is en ten tweede omdat we lekker laat waren met reserveren ;) De eerstvolgende mogelijkheid om ‘eksekutif’ (beste klasse van de trein) te reizen was vrijdagochtend om 9.00 uur. Onze eerste gedachte was: ‘Nu moeten we alleen donderdag nog zien te overleven hier in Surabaya’. Diezelfde avond ben ik naar Gwen gegaan en hebben we samen een hostel geboekt en heerlijk een aflevering ‘Gooische Vrouwen’ gekeken :)
Donderdag heb ik overleeft door mijn tas in te pakken, lekker te eten met de familie van Zahra en heerlijk te gaan zwemmen in Atlas Sports Club samen met Gwen. ’s Avonds zijn we nog lekker gaan eten bij de Galaxy mall.
Toen was het vrijdag en ging ons weekendje weg naar Banyuwangi om de Kawah Ijen te zien van start! We waren beiden al vroeg op het station omdat we van te voren alvast een ticket van Banyuwangi terug naar Surabaya wilden boeken. Helaas waren alle treinen, zowel de ‘eksekutif’ (executive) als ‘bisnis’ (business), vol op zondag en was de enige optie nog ‘ekonomi’ (economy) om 6.00 uur op zondagochtend. We hadden geen andere keuze en baalden flink dat we dit niet gelijk hadden geregeld toen we ons heen-ticket hadden gereserveerd. Maarjah niets meer aan te doen en niet meer aan denken tot het zover is.
De treinreis verliep vlot en was comfortabel vanwege de vele beenruimte die we hadden en door de stoelen die naar achteren konden. 7 uur en 306 km verder waren we in Banyuwangi! Alsof we honing aan onze kont hadden zitten, kwam er gelijk een mannetje (Hari) naar ons toe toen we de trein uitstapten. Hij wilde ons een hotel aansmeren en de jeep regelen naar Kawah Ijen. Gwen en ik werden hier heel erg ongeduldig van. We hadden van te voren niet voor niets opgezocht naar welk hostel we wilden. We wilden alleen een taxi! Na veel moeite en flink onderhandelen over de prijs van de taxirit, waren we op weg naar Ijen Resto & Guest House. Wat een klein paradijsje is dat zeg (zie foto’s)! Het Guest House bestaat uit 5 kleine huisjes met daaromheen een tuin met huisjes om in relaxen. Het ligt tussen Banyuwangi en Ijen krater in wat de locatie echt perfect maakt! We hebben die avond heerlijk gegeten (voor maar €1) en een jeep geregeld voor de volgende ochtend. Gwen en ik hadden ons een beetje verkeken over de prijzen die ze hier vragen voor de taxi en jeep.. Het kwam erop neer dat we te weinig contact geld bij ons hadden, we niet konden pinnen bij het hostel en er geen ATM in de buurt zat. Fijn! Na veel telefonische gesprekken tussen Tipiwan (dat is de receptioniste die verdacht veel lijkt op Tipiwan uit Gooische Vrouwen) en de manager hebben we afgesproken dat we zondagochtend met de jeep naar Banyuwangi gaan, daar pinnen en dan het resterende bedrag gelijk aan Tipiwan geven die ook met ons meegaat. Zo, dat was geregeld ;)
De volgende ochtend vertrokken we om 5.00 uur met de jeep richting de krater. Deze rit alleen al was geweldig. Een uur later begonnen we met de klim naar boven. Deze viel toch wel een beetje tegen.. de combinatie van lang niet sporten en de ijle lucht is niet echt optimaal. Tijdens het wandelen kwamen we veel mannen tegen die elke dag de Ijen krater beklimmen om op de terugweg 80 kg zwavel op hun schouders mee terug te kunnen nemen. Het schijnt dat ze daar redelijk goed hun geld mee kunnen verdienen. Ik heb erg veel respect voor deze mensen.. zonder te stoppen lopen ze in één keer die krater op. Maar met veel korte pauzes is het ons ook gelukt! Binnen een uur werd het harde zwoegen beloond met een uitzicht wat ik nooit zal vergeten. Het lijkt wel of ik naar een postcard zit te kijken.. maar ik ben er echt! Na heel veel foto’s te hebben gemaakt, begon de afdaling. Hierbij moest je gewoon bijna gaan rennen omdat de zwaartekracht je gewoon naar beneden duwde.. Op de terugweg naar het hostel zijn we gestopt bij koffieplantages, een kaneelboom, een bananenboom en tabaksbomen. Die middag waren we zo moe van de fysieke zware ochtend dat we de rest van de dag heerlijk gechild hebben in één van de open huisjes.
De volgende dag moesten we er helaas weer vroeg uit om te pinnen en vervolgens de trein te halen. Gwen en ik waren een beetje bang voor de ‘ekonomi’ classe. Maar het viel de eerste drie uur heel erg mee! We hadden 2 zitplaatsen gereserveerd op een drie-persoons zitbank en de bank tegenover ons was ook nog vrij. Dus we hebben heerlijk kunnen liggen. Hierna begon de ellende.. De lege plekken werden een voor een opgevuld, de airco stopte ermee, het stonk soms heel erg naar urine en we hadden ook nog eens één uur treinpech. We hebben besloten dat we voortaan op tijd de treintickets reserveren en alleen nog maar ‘eksekutif’ willen!
Toen we na 9 uur eindelijk de trein uit konden, zijn we snel naar huis gegaan en daarna snel de Grand City mall in gevlucht voor een heerlijke maaltijd. Helaas was de taxi rit ernaartoe niet heel erg succesvol voor mij. De volgende keer kan ik beter zelf gaan rijden.. pak ik de kortste route en rij ik geen 30 km/uur waar je 50 mag..
Vandaag, maandag, was mijn eerste dag op de polikliniek obstetrie & gynaecologie. Het is wel heel anders dan de emercency room en ik heb tot nu toe alleen nog maar nadelen gezien: geen airco dus het is er snikheet, er gebeurt weinig actie want het zijn alleen maar controles, geen medische studenten alleen maar voedvrouwen en geen eten :p Haha.. Natuurlijk leer ik hier weer heel andere dingen en is het gewoon weer even wennen. Gelukkig kunnen sommige studenten (voedvrouwen) wel redelijk Engels spreken en kunnen ze me goed vertellen wat ze aan het doen zijn en waarom. Ook hier heb ik al een paar dingen zelf mogen doen, zoals bloeddruk meten en buikonderzoek. Ik zal hier een week blijven en daarna zal ik mijn laatste week weer op een andere afdeling doorbrengen. De tijd gaat echt super snel voorbij.. Maar goed ook, want dat betekent dat ik het hier prima naar mijn zin heb!
Veel lees plezier,
Liefs Annemieke
-
19 November 2012 - 15:02
Frans:
Hey Annemieke,
Weer een mooi verhaal. Leuk dat je met Gwen zo goed kunt optrekken. Hoe hoog was die berg? Nou ja, kan ik zelf ook wel opzoeken natuurlijk. Toch wel heftig die bevallingen. Het gaat dus niet altijd goed. Helaas, maar daar zul je natuurlijk wel vaker mee te maken krijgen als arts. Zal toch wel een kwestie van "wennen" worden, hoe hard dat ook klinkt. Maar je kunt je nu eenmaal niet laten leiden door alles wat je meemaakt. Sterkte daarmee. Geniet er nog even van daar in het ziekenhuis en doe veel ervaring op. Je weet maar nooit of je het nodig hebt, straks in de jungle. Veel plezier en tot horens. Papa. -
19 November 2012 - 16:55
Annemarie:
Super kanjer dat je zo aan het genieten bent!
Ik mis je. Liefs, Mama -
19 November 2012 - 16:55
Annemarie:
Super kanjer dat je zo aan het genieten bent!
Ik mis je. Liefs, Mama -
19 November 2012 - 17:01
Merel:
Lieverd wat een geweldig verhaal weer. Je hebt schrijftalent hoor!
Met veel plezier zitten lezen! Wat een ervaringen en gave foto's ook. Ben blij dat de tijd vliegt (dan ben je ook snel weer lekker bij ons, hihi, nee geniet er nog maar flink van hoor! Dit is je kans)
Hoop je snel te spreken en ik ben al aan het uitvogelen hoe Skype werkt, dus als je een keer tijd en zin hebt! (Ik zit toch veel op mijn kamer te werken).
Veel liefs!! -
19 November 2012 - 17:03
Merel:
PS. Inderdaad verbazingwekkend he, hoeveel van die zwavelsjouwers er roken! De lucht is al niet echt gezond daar.. en maar paffen! Grappig dat het jou ook is opgevallen :) XXX -
19 November 2012 - 17:59
Josephine Latumeten:
Hoi Annemieke,
Wow. . . . wat een belevenis. . . . . Zo te zien, zit je echt in een paradijs omgeving. Ben heel blij voor jou.
Die "Varkensvlees", noemen we DENDENG BABI. . . . Heel lekker.
.
Richting Jakarta is het beste ver van te voren treinkaart reserveren met de Exclusive Trein ARGO ANGGREK of ARGO BROMO. . . . In de trein krijg je eten, meestal nasi goreng (incl. bij de prijs).
.
Een mal in Jakarta neem je een BAJAJ (Gemotoriseerde fietstaxi) om naar jou backpacker logeeradres, als ik niet vergis WISMA DELIMA ? ? ? Jl. Jaksa No.5, am I right ? Er zijn veel backpackers adressen in deze omgeving.
.
Ik heb ook Skype thuis onder mijn naam Josephine Latumeten
.
Veel plezier. . . . .& lekker genieten. . . .
.
Veel liefs,
Phine -
20 November 2012 - 13:02
Jos & Sylvia:
Hi Annemieke,
Jeetje wat een heftige bevallingsverhalen (1e) met de toestand die je over je heen kreeg en nu ook weer met het beentje van de baby.
Wat de lege autoband betreft: de jongen die jullie geholpen heeft, heeft natuurlijk zelf de band eerst leeg laten lopen maar goed dat hij de wieldoppen er niet afgejat heeft, die had je bij de uitgang van de parkeerplaats weer terug kunnen kopen.
Goed te vernemen dat je het zo naar je zin hebt en we zijn vreselijk jaloers dat je daar zulke lekkere maaltijden eet. De indonesische koekjes, snacks en kroepoek zijn ook niet te versmaden. Ik raad je aan vooral ook de verschillende soorten vruchten te proberen, zoals jambu air, ramboetan, zuurzak en met je neus dichtgeknepen durian. De namen van de andere soorten weet ik niet meer.
Meisje geniet er van en tot de volgende keer! Veel liefs! -
20 November 2012 - 13:56
Yvonne Oomen :
Hallo annemieke, het is altijd leuk om de reisverhalen van die ondernemende typetjes te lezen. Je beschrijft het zo goed dat ik het van Nederland uit zo mee kan beleven. Je zal inderdaad wel wat heftige bevallingen/ operaties meemaken. Het gaat niet altijd even soepel. Goed dat je ook heel veel zaken buiten ziekenhuis oppakt en onderneemt. Ga leren in het ziekenhuis en genieten buiten het ziekenhuis. Die autobandpech is natuurlijk in scène gezet........voor een paar knappe meiden :-)
Geniet nog van alles wat op je pad komt en tot snel want zoals je zelft zegt: de tijd vliegt.
Groetjes Yvonne Oomen -
22 November 2012 - 20:25
Linda:
Hey Annemieke!
Wat een toffe dingen maak je mee zeg! Wel heftig dat verhaal over die bevalling..dat lijkt me echt naar. Eén ding is zeker, je leert daar erg veel! Volgens mij zou ik het eten daar ook erg lekker vinden (y).
Veel plezier daar nog!!
xx -
23 November 2012 - 23:54
Riet Van Dalen:
Hallo Annemieke,
Heb even op internet gezocht en je verslagen gelezen. Ik begrijp dat je het erg naar je zin hebt en veel leert daar. Maar ook dat je kan genieten van het land en dat is toch ook erg leuk. Moeilijke dingen maak je dus ook mee en ook dat hoort erbij. Meisje ik volg je en lees de verslagen. Veel groetjes en liefs Tante Riet. -
24 November 2012 - 16:45
Eliza:
Hee zus,
Bij ons is Sinterklaas er al weer een weekje hoor!(za. 17 nov.) hihii. ;)
Xxx Eliza
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
