De eerste twee weken op Java

Bedankt allemaal voor de leuke en lieve reacties op mijn vorige verslag. Het is goed om te zien dat mensen me volgen en dat is dan ook een goede reden om natuurlijk door te gaan met het schrijven van verslagen. Mijn vorige verhaal is alweer twee weken geleden, dus ik kan alvast vertellen dat het een lang verslag gaat worden, want ik heb weer veel meegemaakt ;)

De derde, en laatste, dag in Jakarta zijn Joëlle en ik naar Bogor geweest om de botanische tuinen een bezoekje te brengen. Het was heerlijk om even weg te zijn uit de drukke stad en alleen maar de geluiden van water en vogels te horen en te genieten van de mooie natuur. Na een paar uur vonden we het wel weer genoeg en zijn we met de trein terug gegaan naar Jakarta. Het plan was om vervolgens vanuit het treinstation naar de grootste mall in de stad te lopen. Ik weet niet hoe we het voor elkaar hebben gekregen, maar we zijn helemaal verkeerd gelopen (ondanks plattegrond)! Uiteindelijk na heel vaak vragen aan voorbijgangers hebben we de mall gevonden. De mall was echt super groot en daardoor ook chaotisch. We konden geen logica vinden maar zoals in elke mall wist ik dat er op de bovenste verdieping een foodcourt zou zijn, dus daar hebben we dan ook weer heerlijk gegeten. Toch is de Grand City mall in Surabaya mijn favoriet en ik kan niet wachten om die aan Joëlle te laten zien ;)

De volgende ochtend hebben we het heerlijke hostel Six Degrees verlaten en zijn we met de trein naar onze volgende bestemming gereden: Bandung. Het uitzicht vanuit de trein was adembenemend! Helaas kwam het met bakken uit de lucht toen we aankwamen in de stad! Zoals altijd werden we door veel mensen aangesproken, waaronder mr. Pipin. Hij kon een beetje nederlands spreken en hij wilde de volgende dag wel onze gids zijn bij een tour die alle bezienswaardigheden rondom Bandung liet zien. Uiteindelijk hebben we dit maar gedaan, ondanks dat we dik zijn opgelicht. Hij wilde ons gelukkig wel gratis naar het hostel brengen. Hij raadde ons een hostel aan, maar wij waren zo eigenwijs om voet bij stuk te houden en naar het hostel te gaan wat we in de lonely planet hadden gezien. Toen we waren afgezet kwamen we al snel tot de conclusie dat de prijs van dit hostel/hotel iets boven ons budget lag haha.. De prijs was zeker verdrievoudigd!! Toen maar weer de taxi genomen naar onze tweede optie. De prijs was hier een stuk goedkoper, maar we moesten één nacht in een iets duurdere kamer slapen omdat de goedkoopsten allemaal bezet waren. De volgende dag zouden we dan van kamer kunnen wisselen. Heel erg enthousiast ben ik niet over het hostel: erg schoon was het niet, alles viel net niet uit elkaar, over het ontbijt stelde ook niet heel veel voor en er was geen wifi. Dit laatste was nog het allerergste omdat mijn verjaardagsverrassing van mijn familie niet door kon gaan.
Het regende de hele middag en we hadden niet erg veel zin om de, weinige, bezienswaardigheden in de stad te gaan verkennen. We zijn dus alleen naar het treinstation gegaan om een treinkaartje te reserveren voor de reis naar Pangandaran. We dachten dat we hier zo klaar mee waren, maar het heeft in totaal nog wel twee uur geduurd. Gelukkig was het nog steeds super hard aan het regenen en zaten wij heerlijk droog. Hierna zijn we met de taxi naar een mall geweest, waar we wat hebben gegeten en rondgelopen.
De volgende dag was ik jarig!! Ik heb een super leuk armbandje van Joëlle gekregen waardoor ik me al gelijk een beetje jarig voelde. We zouden ’s avonds ook nog samen uit eten gaan, maar verder heb ik mijn verjaardag grotendeels in de jeep doorgebracht ;) Onze gids kwam ons om 8 uur ophalen om naar de krater te gaan. Het uitzicht was net zoals bij de Ijen krater geweldig! Zoveel verschillende kleuren in en rondom de krater.. We zijn een stuk om de krater heen gelopen en vervolgens een bordje gevolgd waarop stond aangegeven dat er een bron met heilig water was. Toen we een stuk omhoog waren gelopen, kwamen we alleen een hutje tegen met een douche en een wc, maar dus geen waterbron. Na een mislukte poging om te communiceren met de mensen die daar zaten, zijn we een beetje teleurgesteld weer naar beneden gelopen. De volgende stop was een theefabriek. Het was erg interessant om te zien hoe thee wordt geproduceerd en waarvan het afkomstig is. Het was grappig om te horen dat de thee die in deze fabriek wordt gemaakt ook gebruikt wordt door pickwicken lipton. Als afsluiting kregen we nog een veel te sterk kopje thee en een doosje thee om mee naar huis te nemen. Hierna zijn we met de jeep naar de hotsprings gegaan. Hier hebben we een paar uurtjes lekker kunnen relaxen in het warme water voordat we naar onze volgende bestemming Udjo gingen. Udjo is een school waar kinderen onder andere het traditionele bamboe instrument angklung leren bespelen. Speciaal voor toeristen was er elke dag een optreden door de kinderen van die school, waarbij er muziek werd gemaakt en gedanst. Het instrument angklung wordt dus gemaakt van bamboe en voor elke toonsoort is er een ander type angklung. Op het einde kreeg iedereen in het publiek een angklung en leerden we hoe je dit instrument moet bespelen. Met behulp van tekens die duidelijk maakten wanneer welke angklung bespeeld moest worden, hebben we een paar liedjes gespeeld. Ik vond dit echt heel erg leuk om te doen en ik kreeg soms ook kippenvel van het mooie heldere en zuivere geluid dat we met z’n allen produceerden! Toen we onze angklung weer hadden ingeleverd, werden Joëlle en ik de vloer op getrokken door twee kleine meisjes. Uiteindelijk ging heel het publiek met de kinderen meedansen en ik heb ervan genoten!
Om mijn verjaardag goed af te sluiten zijn we ’s avonds lekker gaan eten in een restaurant en hebben we een lekkere cocktail gedronken. Toen we thuis kwamen bleek dat ze de sleutel van onze kamer kwijt waren, maar na een tijdje hadden ze toch weer ergens een sleutel vandaan getoverd. Het andere probleem die avond was dat de communicatie met de man die er was erg, maar dan ook erg, moeizaam verliep! We wilden duidelijk maken dat we van kamer zouden wisselen en dat dit met ons was afgesproken. Op de een of andere manier kon dit opeens niet meer. Na veel gedoe is het ons gelukt om korting te krijgen op de kamer die we nu hadden. Alles bij elkaar was het hostel te doen voor twee nachten, maar hier hoef ik echt niet meer terug te komen!

De volgende ochtend ging onze reis verder naar Pangandaran, een nog niet zo toeristisch plaatsje aan het strand. Het eerste stuk van de reis was met de trein, gevolgd door een paar uur durende rit in een busje. Dit laatste was een erg interessante ervaring. Ik ben er van overtuigd dat al mijn lichaamssappen goed zijn gemengd na deze rit. We werden erg door elkaar geschud vanwege alle gaten in de weg. Ik ben al redelijk gewend aan de rijstijl hier in Indonesië, maar Joëlle krijgt af en toe nog bijna een hartsverzakking haha ;) Eind van de middag kwamen we aan bij het hostel, wat er echt super gaaf uitzag! Er was een kleine binnentuin met een picknicktafel waar we lekker konden relaxen en er was wifi. Ik heb dus gelijk mijn video verrassing bekeken en ik voelde me gelijk weer jarig! Dus ik wil iedereen nog een keer heel erg bedanken, vooral jouw sis! De rest van de dag hebben we over het strand gelopen, de stad verkend en heerlijk gegeten in een strandbar onder het genot van een goddelijk biertje (bintang bier).
De volgende dag zijn we lekker gaan chillen op het strand. Het was tijd om te ‘bronzen’.. onze witte lichamen moesten nodig een kleurtje krijgen ;) Ondanks dat wij een van de weinige blanke toeristen waren, komen er elk weekend een hoop Indonesische toeristen naar Pangandaran die een weekendje naar zee gaan. Het gevolg was dat er continue groepjes kinderen naar ons toe kwamen met de vraag of ze hun engels met ons konden oefenen en of ze een foto mochten maken. In het begin vonden we dit wel schattig en leuk, maar op een gegeven moment hadden we het wel gehad en hebben we ‘nee’ gezegd. Anders blijven we de hele dag bezig met dit soort identieke gesprekjes..
De dag erna hadden we een tour geregeld achterop de motor/scooter (ik mocht lekker op de motor) waarbij we de omgeving van Pangandaran hebben gezien. We hebben gezien hoe kroepoep, bruine suiker en Wayang Golek poppen worden gemaakt. Deze wayang golek poppen zijn van hout en worden helemaal met de hand gemaakt. Ze worden uiteindelijk aangekleed en gebruikt in een voorstelling om een verhaal uit te beelden. We zijn die middag ook naar de Green Canyon geweest, een rivier tussen allerlei rotsen waarvan het water normaal gesproken groen van kleur is. Vandaag was dat helaas niet het geval omdat er veel modder in het water was gekomen door de hevige tropische regenbuien! Het was dus meer een Brown Canyon.. Desondanks was het een erg mooie ervaring om met een houten bootje over de rivier te varen! Tijdens de motorrit naar onze volgende bestemming, Batu Karas (een erg mooi strandje in een inham), was het weer gaan regenen. Maar zodra de regen was gestopt zijn we gelijk de zee in gegaan. Het water was lekker warm geworden van de regen en we hebben dan ook heerlijk gezwommen en ondertussen de surfkunsten gezien van enkele surfers. Vervolgens gingen we weer op weg terug naar Pangandaran via een bamboe brug. Onze laatste stop was bij een schilpaddenreservaat. Helemaal doorweekt kwamen we hier aan vanwege de stortbui die onderweg was begonnen. Het regende zo hard dat je bijna niets meer kon zien! Joëlle en ik konden er wel om lachen omdat het wel iets had en we dit gewoon minstens één keer moeten hebben meegemaakt tijdens onze reis in Indonesië.. Al weet ik zeker dat er nog veel stortbuien op ons zullen wachten ;) In het reservaat hebben zowel kleine als grote schilpadden gezien. De eieren worden tijdens het broedseizoen van het strand gehaald en komen uit in het reservaat. De schilpadden verblijven vervolgens in het reservaat totdat ze sterk genoeg zijn om te kunnen overleven in de zee. We mochten de schilpadden ook zelf vasthouden, wat natuurlijk de kers op de taart was. De grotere schilpadden wogen bijna 20 kg en begonnen ook heftig te spartelen als ik ze op wilde pakken. Maar dat hield me niet tegen en het is me gelukt haha..
De dag erna hebben we nog volop genoten van het heerlijke weer op het strand en helemaal niets gedaan dan zonnen en relaxen!

Na deze zonnige stranddagen was het tijd om verder te reizen naar onze volgende bestemming: Yogyakarta. De busreis was erg lang en niet heel erg comfortabel vanwege de weinige beenruimte. Ze zijn natuurlijk niet gewend aan van die lange benen zoals die van ons.. Uiteindelijk kwamen we aan bij het hostel. Het ziet er echt super mooi uit met een tuin en zwembad. We vonden het totaal niet erg om hier een weekje te verblijven ;)

De week in Yogyakarta is echt voorbij gevlogen! Die middag nadat we zijn aangekomen hebben we niet meer zoveel gedaan. We hebben rustig onze tassen uitgepakt, een lekkere snack gegeten en bij ViaVia gegeten, dit is een backpackers restaurant dichtbij het hostel.
De eerste dag in Yogya wilden we eigenlijk meteen alle bezienswaardigheden bekijken en op deze manier de stad verkennen, maar dit is helaas niet doorgegaan. ’s Ochtends moesten we eerst naar het treinstation om een treinkaartje te reserveren voor mij naar Surabaya. Ik moest hier namelijk naartoe zodat ik samen met Gwen naar het immigratiekantoor kan gaan en onze visums kan verlengen. Het was weer een heel gedoe want bijna alles zat al vol, ook de trein van zondagmiddag die Gwen had terug naar Surabaya. Ze komt namelijk een weekendje naar Yogya om ons te bezoeken. Gelukkig was er nog een plaatsje vrij in de trein van 7 uur ’s morgens. Na ruim 2 uur doorgebracht te hebben op het station was het alweer middag en begon het voor de verandering weer eens te regenen. We hadden geluk dat de winkelstraat van 1 km vol met souvenirkraampjes dichtbij in de buurt én overdekt was. Eind van de middag hadden we met Shinta afgesproken. Dit is een Indonesisch meisje waarmee ik in contact ben gekomen via Jasmijn, vriendinnetje van de basisschool. We hebben samen de middag doorgebracht, wat heel erg gezellig was! Ze heeft ons Mirota, een erg grote souvernirwinkel, laten zien en we hebben nog wat typische Indonesische snacks gegeten (onde-onde, puthu, klepon en cenil). Toen we op een gegeven moment ergens op een bankje zaten te kletsen, kwamen er net als in Pangandaran veel studenten op ons af om hun engels met ons te oefenen. Natuurlijk kon ook toen een fotoshoot niet ontbreken.. haha :P
De dag erna zijn we ’s ochtends vroeg opgehaald en met de auto eerst naar het Diengplateau gereden waar we drie dingen hebben bezocht. Een meer met veel verschillende kleuren door de zwavel : Telaga Warna. Een krater die helaas niet zo spectaculair was dan die ik in Bandung of Ijen heb gezien, maar die wel ontzettend naar zwavel stonk. Ik werd gewoon misselijk van de geur. En als laatste hebben we ook een tempelcomplex gezien. Hierna zijn we verder gereden naar een van de grootste toeristische attracties in de omgeving van Yogyakarta, de Borobudur. Dit is een boeddhistische tempel gebouwd in de 8e eeuw. Het was heel erg indrukwekkend om te zien! Die avond kwam Gwen, het meisje dat ik tijdens mijn tijd in Surabaya heb leren kennen, ons opzoeken voor het weekend. We zijn ’s avonds gezellig met z’n drieën uit eten geweest bij ons favoriete restaurant ViaVia.
De volgende dag was het gelukkig wel lekker weer en zijn we de stad zelf gaan verkennen. We hebben het Kraton (paleis van de sultan), Taman sari (het waterpaleis) en fort Vredeburg gezien. Hierna zijn we snel teruggegaan naar het hostel om nog snel een verkoelende duik te nemen in het zwembad voordat we werden opgehaald voor de volgende tour. Deze tour bestond uit een trip naar de Prambanan tempel, een hindoeïstische tempel gebouwd in de 9e eeuw, met een tussenstop bij de zilverindustrie en bij een kleine tempel genaamd Candi Sari. Bij de Prambanan tempel hebben we een gids genomen omdat we met z’n drieën waren en de kosten dan niet zo heel hoog waren per persoon. Het was heel erg fijn om een gids te hebben, want hij kon veel over de tempel vertellen ook al was het soms lastig te volgen in z’n eigen Indonesisch-engelse taaltje. Ook deze tempel was weer indrukwekkend om te zien! Het is gewoon ongelooflijk en moeilijk te beseffen hoe de mensen vroeger in staat waren om zo’n grote tempel te bouwen.
De volgende dag, zondagochtend, moest ik alweer vroeg uit bed omdat ik de trein moest halen. Gwen en Joëlle hebben lekker kunnen uitslapen, maar in de trein ben ik ook vaak weggedommeld. Rond een uur of 1 kwam ik aan in Surabaya en ik ben meteen naar Grand City mall gegaan. Heel de middag en avond heb ik bij mijn vertrouwde restaurant Nona Manis gezeten. ’s Avonds ben ik naar het hostel van Gwen gegaan en heb haar hier opgewacht.
De volgende ochtend was het uur van de waarheid: op naar het immigratiekantoor om ons visum te verlengen. Eenmaal bij het immigratiekantoor konden we gelukkig gelijk bij een loket terecht, in tegenstelling tot alle lokale mensen die een nummertje moesten trekken. Hier kwamen we erachter dat we drie formulieren misten en dat we die eerst moesten kopen, maar ook dat we nieuwe pasfoto’s moesten laten maken. We hebben die formulieren dus maar gekocht en gelijk ingevuld en ook maar erg lelijke pasfoto’s laten maken met een rode achtergrond. Deze foto’s zijn met een digitale camera gemaakt en we lijken wel dood, zo bleek zien we eruit! We konden helaas nog niet alle papieren inleveren, omdat de decaan van de universiteit op één van de formulieren zijn gegevens en handtekening moest zetten. We zijn dus op de terugweg langs de universiteit geweest en onze papieren hier afgegeven. De volgende ochtend konden we ze weer ophalen. De rest van de dag hebben Gwen en ik niet zoveel gedaan. We waren kapot na deze ochtend! Nadat ik al mijn papieren en paspoort bij Gwen heb achtergelaten, ben ik met de taxi naar het treinstation gegaan. 308 km en 6 uur later was ik weer in Yogyakarta.
Vandaag, dinsdag, hebben Joëlle en ik niet zo veel actiefs gedaan. We hebben onze tassen ingepakt, gelezen, planning gemaakt voor de komende dagen, en nog wat andere dingetjes.. Ik heb goed nieuws gehoord van Gwen: ze heeft vandaag de papieren, ingevuld en met handtekening, opgehaald op de universiteit. Nu gaat ze morgenochtend weer naar het immigratiekantoor om alles in te leveren en hopelijk kunnen we dan volgende week donderdag onze paspoorten met verlengd visum weer ophalen!

Dit is alweer onze laatste avond in Yogyakarta. Dit hebben we dan ook goed afgesloten met een heerlijk diner in ViaVia. Morgenochtend vertrekken we alweer vroeg met de trein richting Solo. Het plan is om hier twee of drie dagen te blijven waarna we verder reizen naar Malang. Waarschijnlijk komen we 25 december aan in Surabaya waar we dan gezellig samen met Gwen een kerstmaaltijd kunnen eten in de mall :)

Het is, zoals ik van te voren al had gezegd, een lang verhaal geworden. Maar jullie zijn nu weer goed op de hoogte van al mijn avonturen.

Banyak cinta, Annemieke