Borneo & Vietnam

Bij deze weer een nieuwe update van mijn reis vanuit Saigon, Vietnam. Mijn vorige reisverslag is alweer even geleden dus ik zal weer bij het begin beginnen ;)

Op 12 februari vertrok ik ‘s ochtends met een minibusje vanuit Kota Kinabalu naar het Kinabalu Nationaal park. Deze rit duurde maar 1,5 uur met het gevolg dat ik véél te vroeg aankwam. Aangezien ik pas om twee uur kon inchecken in het hostel, heb ik de rest van de middag een beetje rondgewandeld en verhalen gehoord van mensen die net terug kwamen van de wandeltocht. Deze verhalen liepen erg uiteen.. Een meisje en een jongen waren vanaf de top helemaal naar beneden gerend en waren dus binnen drie uur terug bij het startpunt (normaal gesproken duurt dit 7 uur). Ik hoorde helaas ook verhalen van mensen die aan de zuurstof moesten omdat ze het fysiek niet meer aan konden… altijd fijn om te horen natuurlijk ;) Aan het eind van de middag heb ik in het hostel Eva ontmoet. Dit is een Duits meisje die bij mij op de slaapzaal sliep. We zijn ’s avonds samen gaan eten en hebben toen besloten dat het wel leuk zou zijn om samen een gids te delen tijdens onze tocht. Het is gezellig en ook nog eens goedkoper ;)
De volgende dag was het zover. Om 9 uur begon onze tocht naar boven. Aan het begin had de gids gezegd dat we die dag 6 km gingen wandelen. Toen dacht ik nog: ‘Aah dat valt wel mee’. Er niet helemaal bij stilgestaan dat het alleen maar berg op is en dat de zuurstof op deze hoogte ook steeds minder wordt ;p Desalniettemin viel de eerste kilometer mee en hebben we deze in een redelijk snel tempo gelopen. De tweede kilometer werd al een stuk lastiger en de rest van de tocht was gewoon zwaar! Ik merkte dat ik al lange tijd niet had gesport en dat ik ook veel last had van de ijle lucht. Onderweg kwamen we Pat en Carolyn tegen. Het klikte gelijk en eigenlijk hebben we de rest van de wandeltocht samen gelopen. Na veel puffen en kreunen kwamen we zes uur later, dus om drie uur in de middag, aan bij het guesthouse Laban Rata. Dit hostel bevindt zich midden op de berg en de omgeving is fantastisch! Tijdens het avondeten hebben genoten van de prachtigste zonsondergang die ik ooit heb gezien! Om dit te kunnen zien was het lopen het al helemaal waard..
Na een korte nacht begon om half drie ’s nachts het tweede gedeelte van de tocht naar de top. Het was in totaal nog 3 km maar deze laatste kilometers waren ontzettend zwaar! Op sommige stukken moest ik een touw gebruiken om mezelf op de rotsen omhoog te trekken.. Best eng in het donker en je dus niet weet hoever de afgrond van je vandaan zit ;p Na alweer veel puffen, zuchten en kreunen heb ik de top behaald!! Wat een ontzettend gaaf uitzicht op 4095 meter hoogte (en wat is het verschrikkelijk koud)!! Na een mooie zonsopgang te hebben gezien, begon de zeer lange weg terug.. De tweede dag hebben we in totaal 12 km gelopen en mijn benen, met name mijn knieën, waren kapot!

De dagen erna heb ik zo’n intense spierpijn gehad dat ik niet veel meer heb gedaan dan chillen in het hostel en relaxen op het strand van één van de kleine eilandjes vlakbij Kota Kinabalu. Toen ik weer normaal kon lopen heb ik nog twee tours gedaan. Tijdens de eerste tour heb ik orang utans bezocht, een trekking gedaan in de jungle en hierbij de Proboscis monkey gezien. De tweede tour was een bezoek aan een authentiek dorpje. Beide touren waren erg mooi en zeker de moeite waard.

Al met al is de tijd in Borneo voorbij gevlogen! Dit vind ik erg jammer aangezien ik het hier heel erg naar mijn zin heb gehad. Ik merk dat ik het alleen reizen eigenlijk heel erg leuk vind. Ik maak veel sneller contact met andere mensen, en zij ook met mij. Ik weet niet precies waarom dat zo is, maar het bevalt me wel haha ;p

Vanuit Borneo ben ik met een tussenstop van twee dagen in Kuala Lumpur naar Hanoi, Vietnam gevlogen. Hier aangekomen stond Vera al op mij te wachten. Toch wel leuk om weer een bekend gezicht vanuit Nijmegen te zien en lekker Nederlands te praten. Hanoi is een erg grote, drukke en chaotische stad en ik had hier opnieuw een kleine cultuurshock. Na Maleisië en Singapore was ik het niet meer gewend om door smerige straten te lopen, vlees en groenten op straat te zien liggen die vervolgens gebruikt worden in maaltijden… Verder is het verkeer hier op straat ook verschrikkelijk, echt om gek van te worden. Men loopt, fietst, rijdt scooter en auto op straat en iedereen laat toeterend weten dat hij/zij eraan komt. Het was dus heerlijk om na een aantal dagen weg te vluchten (wel met een georganiseerde tour) naar het rustige, in het noorden gelegen Sapa. De nachttrein naar Sapa was een interessante ervaring. De trein schommelde zo erg dat lezen geen optie was en ik maar gelijk ben gaan slapen. Om vijf uur in de ochtend kwamen we aan in Lao Cai. Blijkbaar ligt dit maar 2 km van de grens met China.. Een gids stond ons al met een busje op te wachten en na een kleine twee uur waren we in Sapa. Wat was het hier koud en mistig!! Na een warme douche en een goed ontbijt waren we bijna klaar voor de wandeltocht. We hadden van te voren verhalen gehoord dat het erg modderig was en dat we beter rubberlaarzen konden huren. Dat hebben we dan ook maar gedaan en het zag er heel charmant uit ;p Tijdens de twee wandeldagen in Sapa hebben we 24 km gelopen, zowel berg op als berg af. We hadden erg geluk met het weer want het zonnetje begon te schijnen waardoor het uitzicht nog beter werd. Het was heerlijk om door de rijstvelden en kleine dorpjes te lopen en met de locale mensen te ‘praten’. Geweldige 2 dagen gehad. Terug in Hanoi wilden Vera en ik weer zo snel mogelijk weg vanwege het slechte weer en de drukte op de straten. Op naar Halong Bay.

Ook voor Halong Bay hadden we weer een tour geregeld, 3 dagen en 2 nachten (waarvan één nacht op de boot en één nacht in een bungalow op monkey island). We hadden een super leuke groep en we hebben ons dan ook prima vermaakt met z’n allen! We hebben grotten bezocht, gekajakt, van de boot gesprongen in het erg koude zeewater, samen gegeten, gelachen en gezongen. Een beetje jammer was dat het weer niet helemaal meewerkte. Het was gelukkig droog, maar het zonnetje wilde niet echt veel schijnen. In de paar uur dat de zon wel z’n best deed, hebben we een paar prachtige foto’s gemaakt. Erg indrukwekkend om tussen al die kleine rotsachtige eilanden te varen… Halong Bay telt ongeveer 1996 eilanden..

De overige dagen in Hanoi hebben we gevuld met rondwandelen door de stad, het bezoeken van enkele tempels, een meer en een waterpuppet voorstelling. Verder zijn we nog een dag naar Hao Lu & Tam Coc nationaal park geweest. We hebben die dag weer veel tempels bezocht, een stuk gefietst door de kleine dorpjes en een prachtige boottocht gemaakt in een kleine roeiboot in het gebied wat het ‘Halong Bay’ van het land wordt genoemd. Het was erg interessant om te zien dat de locale mensen roeiden met hun voeten in plaats van handen ;)

Vanuit Hanoi zijn we met een slaapbus naar Hué gegaan. Dit was ook weer een interessante belevenis.. Zo’n slaapbus bestaat uit drie lange rijen stapelbedden en de afmetingen van de bedden zijn gemaakt voor aziatische personen met als gevolg dat ik met mijn lange benen niet erg comfortabel kon liggen. Uiteindelijk heb ik met opgetrokken benen nog redelijk kunnen slapen.. Is moeilijk voor te stellen als de bus continu toetert en het rijpatroon elke minuut bestaat uit honderd keer remmen en gas geven ;p
We hadden gehoord dat het weer in Hué stukke beter was dan in Hanoi. Eenmaal aangekomen was het nog steeds koud, bewolkt en begon het zelfs te regenen!! Neee.. we hadden zon besteld. We hadden het op dat moment echt even helemaal gehad met het weer. Uiteindelijk hebben we een citytour geboekt zodat we in ieder geval alle belangrijke bezienswaardigheden van deze stad zouden zien. Daarna konden we zo snel mogelijk weer met de bus naar het zuiden vertrekken.. op naar de zon! Tijdens de citytour hebben we verschillende tombes, het citadel en een pagoda bezocht, een kungfu voorstelling gezien en een boottripje gemaakt op de ‘Perfume River’. Je betaalt relatief gezien best veel geld voor zo’n tour, maar het is ook wel erg fijn. Je hoeft nergens aan te denken, gewoon de groep volgen en zo kom je de dag wel door.

Ook vanuit Hué zijn we weer met de slaapbus naar Hoi An gereden. Het was een kleine zes uur rijden maar omdat ik lekker heb geslapen is deze tijd voorbij gevlogen. De stad Hoi An is echt geweldig! Er hangt een goede en ontspannen sfeer en het weer was fantastisch haha.. De 3 dagen dat we in Hoi An zijn geweest bestonden voornamelijk uit fietsen in het zonnetje tussen de dorpjes en rijstvelden, liggen op het strand en zwemmen in de zee. Niet verkeerd dus :) Verder zijn we nog met een aantal mensen van het hostel gaan stappen. Na veel gratis vodka redbull zijn Vera en ik naar het hostel gestrompeld, over de poort geklommen (die was op slot en we hadden de bel even niet gezien) en in ons heerlijke bedje gekropen. Top avondje :)

De volgende stad was Nha Trang. Dit is een echte strandplaats waar erg veel Russische mensen hun vakantie vieren. Je ziet en hoort ze overal! Ook in deze stad hebben we veel gewerkt aan ons bruine kleurtje. Verder zijn we nog een dag naar de hotsprings geweest en ben ik zelf nog op de scooter naar enkele tempels geweest. Toch nog een beetje cultureel gedaan.
Voordat ik naar Vietnam ging had ik al veel goede verhalen gehoord over de ‘Easy Riders’. Je kan met hen op de motor op pad gaan en ze laten vervolgens de mooiste plekken van Vietnam zien. Ik wilde dit perse doen en het liefst in het gebied tussen Nha Trang en Mui Ne. Na een tijd heb ik Vera ook enthousiast weten te krijgen en hebben we een vierdaagse tour geboekt bij Tu en Chanh. Dit zijn twee stoere vietnamese mannen van respectievelijk 28 en 45 jaar oud.

De dag dat we met onze motormuizen op pad zouden gaan, moest natuurlijk eerst alle bagage op de motor worden vastgebonden. Dit vergt nogal wat tijd en precisie, maar na een tijdje konden we gaan. OMG wat waren de afgelopen 8 dagen, we hebben onze tocht uiteindelijk met nog eens vier dagen verlengd, geweldig! Ik zat zelf bij Tu achterop de motor en Vera bij Chanh. Beide mannen kunnen goed engels spreken, al moet je bij Chanh wel heel erg goed luisteren en bekend raken met z’n aparte accent ;) Tu is een leuke aardige jongen die veel humor heeft. We hebben ons dus nooit hoeven te vervelen. De route die we met de motor hebben afgelegd is als volgt (voor de liefhebbers kunnen het zelf opzoeken op google maps haha): Nha Trang – Buon Ma Thuot – Lak lake – Da Lat – Mui Ne – Cu Chi – Ben Tre – Can Tho – Saigon/Ho Chi Minh City. De laatste vier dagen hebben we vooral het gebied rondom Saigon gezien en reden we veel op de snelweg. Dat laatste voelde ik dus ook erg aan mijn kont.. jemig zeg.. wat deed die pijn! Op een gegeven moment wist ik me geen houding meer te geven en keek ik heel erg uit naar onze rustmomentjes waarbij we lekker in de hangmatten konden liggen. Tijdens deze acht dagen hebben we heel erg veel gezien en gedaan. De mannen wisten echt de perfecte, niet toeristische plekjes voor ons te vinden. We hebben veel diverse landschappen gezien (bergen, zandduinen, stranden, heel veel verschillende soorten plantages), op een olifant gereden, onder een waterval gestaan, op een boot over de Mekong delta gevaren en een floating market bezocht, de Cu Chi tunnels bezocht (overblijfselen van de oorlog) en nog veel meer natuurlijk!!

Verder hebben we echt lekker locaal gegeten, waren de hotels perfect en reden ze zover dat kan in het vietnamese verkeer erg veilig. Over het verkeer, zeker in en rondom Saigon, gesproken.. CHAOS!! Ik was soms echt bang dat we tegen een ander voertuig zouden opbotsen. Het gaat eigenlijk altijd nét goed maar je zal net zien dat ik vervolgens diegene ben die een botsing krijgt. En ik had niet zo zin in nog een wond.. Tu en ik waren namelijk de eerste dag met de motor gevallen. We reden net weg vanuit een zand/losse steentjes pad richting de grote weg en… DONK daar lagen we. Resultaat: best wel grote brandwond door de uitlaat. Fijn motorrijden haha.. Gelukkig gaat het nu best wel goed met mijn wond. Het is bijna geheeld en mijn antibiotica kuur is ook over een dag afgelopen. Toppie..

Ik kan nog echt veel meer opschrijven over mijn tijd met de easy riders, maar dan wordt het verslag wel heel erg lang. Al met al was het een geweldige ervaring waarbij ik zeker het ‘echte’ Vietnam heb leren kennen. Ik heb genoten van alle prachtige omgevingen, lieve en zeer gastvrije mensen en van onze mannen natuurlijk. Dit is zeker de beste ervaring tijdens mijn reis in Vietnam en wil het ook zeker aan iedereen aanraden die naar Vietnam gaat!

Eergisteren zijn we aangekomen in Saigon. We hebben tot nu toe niet heel veel van de stad gezien. Het is ook zo groot.. Natuurlijk hebben we een bezoek gebracht aan het ‘War remnants museum’. Door middel van foto’s wordt in dit museum de geschiedenis van Vietnam, de oorlog met Amerika om precies te zijn, uitgebeeld. Het was erg heftig om te zien, zeker de foto’s die zijn gemaakt over de verschillende soorten martelmethodes en de gevolgen van de bomaanslagen voor kinderen.. Het is ongelooflijk dat mensen tot zoiets in staat zijn.. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik eraan denk..

Morgen vertrek ik alleen met de bus naar Phnom Penh, hoofdstad van Cambodja. Vera en ik hebben besloten dat we vanaf nu ieder onze eigen wegen opgaan. Vera wil om persoonlijke redenen graag het alleen reizen ervaren en daar heb ik respect voor. Onze tijd samen in Vietnam was geweldig, maar ik kijk er ook naar uit om weer een ander land te gaan ontdekken. Ik vind het ook helemaal niet erg om weer verder alleen te reizen.. Op naar weer een nieuw deel van mijn reis :)

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van al mijn belevenissen van de afgelopen tijd. Ik zal over twee/drie weken weer een nieuw verslag schrijven over mijn avonturen in Cambodja.

Heel veel liefs, Annemieke